اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلّیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه؛
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در
دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ
بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ
حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به
وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مى یابید و
به وسیله حسن احسان مى شوید و به وسیله حسین خوشبخت مى گردید و بدون او
بدبخت. بدانید که حسین درى از درهاى بهشت است، هر کس با او دشمنى کند،
خداوند بوى بهشت را بر او حرام مىکند
